Istorija Sela
Posle odlaska Turaka ovi krajevi su opustošeni i naseobina u današnjem smislu nije bilo. Prema naredbi carice Marije Terezije od 25. novembra 1763. godine pravo naseljavanja u ovim krajevima imaju samo katolici. Godine 1770/71. doseljavaju se Francuzi iz francuske pokrajine Lorene i Nemci iz jugozapadne Nemačke. Osnovali su tri sela koji se u navedenom izvoru pojavljuju kao: Seul Tur, Šarlvil i Sent Hubert. Tokom 18. veka ove naseobine su promenile nekoliko vlasnika. Francuzi su se vremenom asimilovali u Nemce. Stanovništvo se bavilo zemljoradnjom, proizvodnjom i preradom voća i povrća. Poluproizvodi (destilati, vina, sirovine za sokove, pekmez, žitarice...) transportovani su prugom Temišvar - Beč.
Objekat u kome se danas nalazi Destilerija Hubert 1924 je sagrađena 1901. god, a pogon za proizvodnju rakije 1924. god, otuda naziv.
Posle Drugog svetskog rata, Nemci su deportovani u Nemačku, a u ova mesta su doseljene porodice iz Bosne. Od tri nemačka sela formirano je jedno selo pod nazivom Veliko Selo, da bi se 1948. godine preimenovalo u Banatsko Veliko Selo. Nazivi nemačkih sela zadržani su kao nazivi današnjih rejona.
Destilerija Hubert 1924 doo
Destilerija Hubert 1924 je porodična destilerija osnovana 2007. godine. Naša osnovna delatnost je proizvodnja prirodnih rakija od šljive, dunje, kajsije, jabuke, kruške kao i likere od višnje i maline. Posedujemo 15 hektara sopstvenih voćnjaka, gde ručno skupljamo plodove voća i trasportujemo iz voćnjaka do destilerije. Voće se zatim skladišti u hladnjači, kontroliše zrelost, prerađuje t.j. vrši se pranje, otkoštavanje i pasiranje. Fermentacija se odvija u strogo kontrolisanim uslovima. Potom se radi dvostruka i trosktruka destilacija u bakarnim kazanima ( prepečenica ). Rakije šljiva, dunja i jabuka odležavaju minimum tri godine u hrastovim buradima, dok kajsija i viljamovka odležavaju minimum tri godine u inox posudama.
Kroz stihove...
Arbarajući životom, uz pesmu putujuću, ispijajući čašicu života na brzinu, između glasova bećara i znoja starih majstora počeli smo priču o Hubertu. Dram po dram, željni slasne kapljice napravismo svoj birc, gde zore budimo sa punom čašicom, a noći uspavljujemo abrovima iz šora. Šta više nam treba, osim malo dobrog gušta i veselih lica starih i mladih, malo tradicije, malo novih mustri i da kapljica dobra stalno teče…
U svakom virsaftu, na svakom ćošku, na užeglom suncu ili u hladu bagrema vajkada se vajkalo čašicom dobre rakije od zajtra do za videla. Ukusa ima kolko duša ište, jasnih i blagih, a miris se širi poljima ravnim. Ispija se s nogu, uz zvuke tamburice, kad zamiriše ona puno je srce. Duplovana, kratka, prepečena… Svakom je gostu dobro došla.